Wat een puzzel

Wat een puzzel.

 

Op het schoolplein is de reactie van ouders (die ik niet heel goed ken) op het versnellen van onze kinderen vaak: ‘Oh, wat fijn, je hebt drie van die megaslimme kinderen!’

Waarbij ik dan vaak denk: ‘Je hebt geen idee!’

Uiteraard zijn wij ontzettend blij met onze lieve, leuke, mooie en slimme kindjes. We konden al op jonge leeftijd mét ze praten, ze hadden al snel zicht op oorzaak-gevolg relaties. Ze snappen dingen snel en je kunt al op een hoger niveau gesprekken met ze voeren. Ze zijn enorm invoelend, en zorgen voor iedereen die dat nodig heeft. Ze zijn leergierig, hebben een brede interesse en verbazen je elke keer weer over hun woordenschat of opgedane kennis, maar ….

 

Het is ook een hele puzzel.

 

Een puzzel om ze blij en gelukkig naar school te laten gaan. We zijn altijd wel met één van de kinderen bezig om het op school op de rit te krijgen. Ze gaan dan met enorme tegenzin naar school, houden zich vast aan de trap of de auto, hebben buikpijn of hoofdpijn om maar niet de deur uit te hoeven. Ze kunnen in de avond niet slapen omdat ze piekeren over wat komen gaat of zijn boos op vriendjes of vriendinnetjes omdat ze de regels van het spel niet snappen.

 

En dat willen we natuurlijk voorkomen…

 

Er mist bij veel basisscholen (nog) de kennis om op een passende manier onderwijs te geven aan (hoog)begaafde kinderen. De manier van denken die anders is en niet aansluit op de reguliere methodes maakt het extra ingewikkeld. Zoals elk kind anders is, zijn ook deze kinderen allemaal anders en werkt dus niet maar één methode bij iedereen. Dat is soms lastig, als je ook nog 30 andere kinderen in de klas hebt. Een juf vertelde mij laatst dat ze in de klas 6 niveaus aan het werk heeft, iedereen zoveel mogelijk passend bij zijn of haar mogelijkheden. Dat is nogal wat.

 

Gelukkig komt er steeds meer in onderwijsland waardoor kinderen op hun eigen niveau kunnen werken, zowel aan de onderkant van het gemiddelde als aan de bovenkant. Er komt meer kennis, meer materiaal en scholen kunnen gebruik maken van specialisten op het gebied van (hoog)begaafdheid. Het wordt steeds duidelijker dat er ook met deze groep kinderen gewerkt moet gaan worden, in plaats van het laten doen van leuke klusjes of het helpen van de leerkracht. Ze moeten leren leren, ze moeten leren falen, leren doorzetten, en leren dat fouten maken mag en dat ze niet perfect hoeven te zijn.

 

De puzzel is nog lang niet opgelost, maar er komen steeds meer stukjes beschikbaar. Wellicht dat deze een keer compleet is….